नेपालगन्जः नेशनल अर्थोपेडिक अस्पताल नेपालगन्जमा जटिल खालको शल्यक्रिया सफलतापूर्वक गरिएको छ । सल्यान वनगाड कुपिण्डे नगरपालिका–७ साँग्रेका १०६ वर्षीय पदम बहादुर शाहीको सफलतापूर्वक शल्यक्रिया गरिएको हो । बिस्तराबाट खस्दा शाहीको हिपको हड्डी भाँचिएको थियो ।

त्यसपछि उनलाई ८७ वर्षीय छोराले उपचारका लागि नेपालगन्ज ल्याएका थिए । भदौं ४ गते उनलाई नेशनल अर्थोपेडिक अस्पतालमा भर्ना गरिएको थियो । अर्थोपेडिक सर्जन डा.सैयद सद्दामको नेतृत्वको टिमले सफलतापूर्वक शल्यक्रिया गरेको हो । हिपको हड्डी भाँचिएको शल्यक्रिया जटिल होइन ।

तर उमेरका हिसावले १०६ वर्षको व्यक्तीको सफलतापूर्वक शल्यक्रिया गरिनु एक किसिमले जटिलनै मानिन्छ । सम्भवतः यो उमेरमा यसखालको शल्यक्रिया नेपालगन्जका अस्पतालहरुमा अहिलेसम्म भएको छैन ।

उनलाई ८ गते डिस्चार्ज गरिएको छ । ‘उमेरका हिसावले यो एकदमै जोखिमपूर्ण अवस्थाको शल्यक्रिया हो डा.सद्दामले भने–‘हाम्रो टिमले अत्यन्तै सावधानीपूर्ण तरिकाले सफलतापूर्वक शल्यक्रिया गर्‍यौ । एकदमै खुसी लागेको छ ।’

अर्को कुरा, १०६ वर्षीय बुवाको उपचारमा खटिएका थिए ८७ वर्षीय छोरा । १०६ वर्षीय बुवाको हेरचाह र कुरुवामा खटिएका थिए ८७ वर्षीय छोरा । अस्पताल वस्ताका चार दिनलाई नजिकबाट नियालेका थिए डा.सद्दामले ।

८७ वर्षका छोरा र १०६ वर्षका बुबा…।

नेशनल अर्थोपेडिक अस्पतालमा भएको यो घटनाले हामीलाई जीवनको मूल्य र पारिवारिक प्रेमको महत्वलाई पुनः सम्झाएको छ । ८७ वर्षका छोरा र १०६ वर्षका बुबाको सम्बन्धले हामीलाई देखाउँछ कि उमेरको कुनै सीमा हुँदैन, माया र हेरचाह सधैं महत्वपूर्ण रहन्छ । यो कथा ८७ वर्षका एक छोराको हो, जसले १०६ वर्षका आफ्ना बुबालाई धेरै माया गर्छन् । उनको बुबाको उमेर र उनको हेरचाहले यो माया प्रकट गर्दछ ।
हामी नेशनल अर्थोपेडिक अस्पतालको टोलीले तीन दिनअघि एक बिरामीलाई प्राप्त गर्यौं, जसको बिस्तराबाट खस्दा हिप हड्डी भाँचिएको थियो। कुनै पनि प्रकारको शल्यक्रिया जटिल हुन्छ, तर जब बिरामीको उमेर र शारीरिक कमजोरीको कुरा आउँछ, समस्याहरू थप जटिल हुन्छन्।
८७ वर्षका छोराको आँसु र आफ्ना बुबाको उपचार गर्ने चाहनाले सर्जनमाथि थप दबाब पार्छ। हामीले बिरामीलाई शल्यक्रियाका लागि तयारी गर्यौं, सफलतापूर्वक शल्यक्रिया गर्यौं र उनलाई पोस्ट–अप वार्डमा सार्यौं। रातको समयमा यस्तो बिरामीको हेरचाह गर्न डर लाग्दो थियो।
दोस्रो दिन हामीले राहतको सास फेर्न पायौं, जब हामीले बिरामीलाई हाम्रो प्रतिक्रिया दिनु भएको देख्यौं। उनका छोरा आफ्ना बुबालाई यस्तो स्वास्थ्यमा देखेर धेरै खुसी थिए।

शल्यक्रियापछि, बिरामीको स्वास्थ्यमा सुधार हुँदै गयो। उनका छोरा, जसले आफ्नो बुबाको हेरचाहमा दिनरात बिताएका थिए, अब एक नयाँ आशा र उत्साहका साथ बाँच्न थाले। अस्पतालको वातावरणमा, जहाँ चिकित्सक र नर्सहरूले निरन्तर बिरामीको हेरचाह गरिरहेका थिए, त्यहाँको प्रेम र समर्पणले सबैलाई प्रेरित गर्‍यो।

आज हामीले उनलाई हिड्नका लागि वाकरको सहायतामा उठाएका छौं। म नेसनल अर्थोपेडिक अस्पतालको सम्पूर्ण परिवारलाई धन्यवाद दिन चाहन्छु, जसले उनलाई पुनर्जीवित गर्न सहयोग पुर्‍याए। साथै, म उनका परिवारलाई पनि धन्यवाद दिन चाहन्छु, जसले हामीलाई उपचारको टोलीको रूपमा विश्वास गरे। हामी उहाँको चाँडो स्वास्थ्य लाभको कामना गर्दछौं।

अस्पतालको टोलीले बिरामीलाई घरमा पनि निरन्तर हेरचाह गर्नका लागि सल्लाह र निर्देशन दिए। यो परिवारको लागि एक नयाँ अध्यायको सुरुवात थियो, जहाँ बुबा र छोरा एकअर्काको साथमा जीवनको आनन्द लिनेछन्। हामी नेसनल अर्थोपेडिक अस्पतालका सबै सदस्यहरू, बिरामीको परिवार र समाजलाई यो सन्देश दिन चाहन्छौं कि जीवनको प्रत्येक क्षणलाई माया र हेरचाहका साथ बिताउनु पर्छ।

हामीले यो अनुभवबाट धेरै कुरा सिक्यौं र भविष्यमा पनि यस्ता चुनौतीहरूलाई सामना गर्न तयार छौं। हामी सबैलाई बुबा र छोरा जस्तो प्रेम र समर्पणको महत्त्वलाई सम्झनु पर्छ। जीवनका साना साना क्षणहरूको मूल्य बुझाउँछ र पारिवारिक सम्बन्धहरूको गहिराइलाई उजागर गर्दछ।